Rozdział 1.

Myślałam o tym od kilku miesięcy- żeby wyjechać. Rozpocząć nowy rozdział w moim życiu. Tyler odszedł ode mnie... Nie cierpiałam z tego powodu, tylko z utraty kogoś, do kogo żywiłam uczucia chociaż nigdy nie przyznałabym się do tego. Dźwięk budzika całkowicie mnie rozbudził. Dzisiaj miałam pożegnać się z przyjaciółmi, z mamą, wreszcie opuścić rodzinne miasteczko. Chciałam zwiedzić trochę świata: Londyn, Paryż, Rzym... Zacznę od tego pierwszego- pomyślałam. Ubrałam się w jeansy, kremową bluzkę na ramiączkach i czarne szpilki. Przywitałam się z mamą w kuchni i w wampirzym tempie pobiegłam do pensjonatu Salvatorów, gdzie czekali na mnie Stefan, Damon, Bonnie i Elena.

-Caroline, nawet nie wiesz jak będziemy za tobą tęsknić! -powiedziała Bonnie po czym razem z Eleną rzuciły się mi w ramiona. Spojrzałam na Stefana- uśmiechał się. Damon jak zawsze popijał bourbona i rzucił w moją stronę:

-Tak Barbie, będziemy tęsknić.- Na jego twarzy zakwitł ironiczny uśmieszek. Jeszcze raz uścisnęłam przyjaciół i już wracałam do domu. Było wpół do drugiej. Musiałam jeszcze koniecznie pożegnać się z mamą zanim wyjadę. 

Czekałam już na lotnisku kiedy na tablicy z godzinami odlotów spostrzegłam, że samolot do Nowego Orleanu odlatywał dokładnie o tej samej godzinie co samolot do Londynu. Jeszcze mam pół godziny- pomyślałam i nie wiele myśląc podeszłam do kasy. 

-Jeden bilet do Nowego Orleanu na godzinę 15:30 poproszę.- powiedziałam po czym uśmiechnęłam się do uroczej brunetki niskiego wzrostu stojącej za kasą. 

-Przykro mi, nie ma już dostępnych biletów- odpowiedziała. Postanowiłam ją zauroczyć. To jedna z wielu wampirzych cech. Ponowiłam moją prośbę i bez żadnej odpowiedzi otrzymałam bilet.

Dopiero wtedy zrozumiałam co zrobiłam i lekko skarciłam się w duchu.  Dlaczego tak bardzo zależało mi na tym bilecie? Niestety nie mogłam go zwrócić. Z rezygnacją opadłam na kanapę w poczekalni lotniska rozmyślając nad tym co zrobię gdy przez przypadek na ulicy spotkam któregoś z Pierwotnych. Oby to nie był Klaus- pomyślałam.

Po dwóch godzinach lotu wylądowałam w Nowym Orleanie. Zarezerwowałam pokój w hotelu i postanowiłam pójść na spacer. Szłam wąską alejką, po lewej stronie znajdywały się najbogatsze wille w mieście. Nie zamierzałam przerywać spaceru i ruszyłam dalej. Nagle stanęłam jak wryta. Nie wierzyłam w to co zobaczyłam. Jakieś 20 metrów ode mnie stała ostatnia osoba jaką chciałabym dzisiaj spotkać.

-Klaus.- szepnęłam. Spostrzegłam, że Pierwotna hybryda odwraca się w moją stronę. Wiedziałam, że mnie słyszał. Wyglądał na zdziwionego moim widokiem, lecz mimo to zaczął iść w moją stronę.

_________________________________________________________________________________